ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓ. ΡΑΦΑΗΛ ΑΝΩ ΣΟΥΛΙΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ
Η Ιερά Μονή βρίσκεται στο Άνω Σούλι του Μαραθώνος Αττικής. Αποτελεί έναν χώρο ησυχίας, λατρείας, πνευματικής εργασίας και αγώνος. Πρόκειται για ένα τόπο ιερό, επιλεγμένο και αγιασμένο από τον ίδιο τον Άγιο Ραφαήλ.
Ένας από τους πατέρες της Αδελφότητος διηγείται. Παραθέτουμε τα κυριότερα αποσπάσματα από τα λόγια του, δοσμένα σε απλούστερη γλώσσα για να είναι κατανοητά απ’ όλους.
«Είναι Καλοκαίρι του έτους 1995, ξημερώνοντας η 24η Ιουλίου. Κατάκοπος έπειτα από πολλών ωρών εξαντλητικής θρησκευτικής και ποιμαντικής δραστηριότητας αναπαύομαι στο δωμάτιό μου. Ξάφνου, ξυπνώ ταραγμένος από κάποιο όνειρο τόσο έντονο, που ακόμα και ξυπνητός αισθάνομαι ότι το βιώνω. Είδα ένα Γέροντα ιστάμενο επί ενός χαρακτηριστικού βράχου που βρισκόταν σε μια τοποθεσία ιδιάζουσας μορφολογίας. Στα δεξιά του παρατήρησα μια νεαρή γυναικεία μορφή και στα αριστερά του μια ασκητική ανδρική μορφή. Οι δύο αυτές μορφές εξέπεμπαν φωτεινές ακτίνες που αστραποβολούσαν και δημιουργούσαν φωτεινό κύκλο γύρω τους. Καθώς κοιτούσα συγκλονισμένος το σύμπλεγμα της εικόνας που σχημάτιζαν οι τρεις εκείνες μορφές, παρατήρησα ότι ο Γέροντας κρατούσε στο αριστερό χέρι ένα Σταυρό και ένα κομποσκοίνι, ενώ με το δεξί μου υποδείκνυε με τον δείκτη το έδαφος του Βράχου που βρισκόταν μπροστά του.
Διακατεχόμενος από δέος, τόλμησα να ρωτήσω «Ποιος είσαι Γέροντα;» Και ο Γέροντας απάντησε «Είμαι ο ΡΑΦΑΗΛ». Αμέσως μετά, δείχνοντας με το χέρι την δεξιά του ευρισκόμενη γυναικεία μορφή, μου λέει «Η Αγία ΕΙΡΗΝΗ», ενώ αμέσως μετά, δείχνοντας την αριστερά του ευρισκομένη μορφή, λέει «Ο Άγιος ΝΙΚΟΛΑΟΣ». Κατόπιν αυτών, ρωτώ και πάλι «Τι θέλεις από εμένα Γέροντα;» Τότε, ο Άγιος Ραφαήλ, δείχνοντας με το δεξί του χέρι την ενώπιόν Του τοποθεσία, μου απάντησε «Εδώ θα Μου κτίσεις Εκκλησία». Απορημένος ρωτώ και πάλι «Πού είναι αυτό το μέρος Γέροντα;» Αμέσως βρίσκομαι μαζί με τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, μετέωρος στον ουρανό ενώ από κάτω απλωνόταν φαντασμαγορικά, σαν σε γεωφυσικό χάρτη η βορειοανατολική Αττική. Τότε, ο Άγιος Ραφαήλ, κινώντας κυκλικά το δεξί του χέρι, μου υπέδειξε την περιοχή ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ – ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ – ΣΟΥΛΙΟΥ και μου είπε «Εδώ θα το αναζητήσεις να το βρεις».
Κατόπιν αυτού, από την ίδια μέρα άρχισα να μεταβαίνω στην υποδειχθείσα περιοχή και να περιπλανούμαι στις διάφορες εξοχικές τοποθεσίες, τρέφοντας την ελπίδα να εντοπίσω, με τη βοήθεια του Θεού, τον χαρακτηριστικό εκείνον Βράχο.
Βέβαια, οι αφελώς αισιόδοξες ελπίδες μου απέβησαν άκαρπες, οπότε άλλαξα τακτική και άρχισα να ερωτώ διάφορους ντόπιους κατοίκους των εν λόγω περιοχών περί των διαφόρων κτημάτων τα οποία διετίθεντο πιθανώς προς πώληση, ώστε να μπορώ να επισκέπτομαι διάφορα εξοχικά τοπία συνοδευόμενος από τους ιδιοκτήτες των κτημάτων και συζητώντας καθ’ οδόν μαζί τους να έχω την πιθανότητα να συλλέξω, ενδεχομένως, τυχόν χρήσιμες πληροφορίες και ταυτόχρονα να ασκώ οπτική παρατήρηση των τοποθεσιών. Η εξιστορηθείσα ενόραση και η νυχθημερόν αναζήτηση του τοπίου με τον Βράχον, μου είχαν καταστεί έμμονη ιδέα.
Ήδη είχε περάσει ένας χρόνος αναζήτησης, όταν ο ιδιοκτήτης ενός κτήματος με οδήγησε στην τοποθεσία που βρισκόταν το προς πώληση κτήμα του και εξ’ αιτίας της μορφολογίας του τοπίου, νόμισα ότι επρόκειτο περί του ζητούμενου τόπου. Έτσι, αποφάσισα να προχωρήσω στα διαδικαστικά για τη σύνταξη συμβολαίου μεταβίβασης της ιδιοκτησίας. Μια ημέρα στην οποία κανόνισα συνάντηση με τον πωλητή, εντός του συγκεκριμένου κτήματος, προς διευθέτηση δευτερευόντων θεμάτων, ενώ συζητούσαμε, ο πωλητής με ερώτησε απότομα και εντελώς αναπάντεχα «πιστεύεις στα όνειρα;». Έκπληκτος, του απάντησα καταφατικά, οπότε μου είπε ότι στον ύπνο του ονειρεύτηκε το κτήμα να είναι γεμάτο άνθη σαν ένας πάρα πολύ ωραίος κήπος. Πρόσθεσε δε ότι, κατά το ίδιο χρονικό σημείο εμφανίστηκε στη σύζυγό του ένας ψηλός Μοναχός, ο οποίος στηριζόταν στον τοίχο του σπιτιού τους και αποτύπωσε μάλιστα πάνω σε αυτόν τα ίχνη του περιγράμματος του σώματός του.
Στις 2-9-96, χαράματα, ξαναβλέπω στον ύπνο μου τον Άγιο Ραφαήλ, εντός του προαναφερθέντος κτήματος, ο οποίος μου επεσήμανε «Όχι εδώ, αλλά εκεί, απέναντι», ενώ ταυτοχρόνως μου έδειχνε με τον δείκτη του δεξιού χεριού του ένα κάποιο μάλλον ασαφές σημείο στο απέναντι ευρισκόμενο ύψωμα.
Μόλις ξημέρωσε, μεταβαίνω στο κτήμα και προσπαθώ να προσανατολιστώ προς την κατεύθυνση που υπέδειξε ο Άγιος επί του δυσπρόσιτου υψώματος. Ενώ περιπλανιόμουν εν μέσω βράχων, πρίνων, σχίνων, ακανθών και βάτων, τα βήματά μου με οδήγησαν σε ένα παλαιό εγκαταλελειμένο και ερειπωμένο στανομάντρι αιγοπροβάτων. Ευρισκόμουν πλέον κοντά στην κορυφή του υψώματος.
Σαύρες, φίδια και τρωκτικά ήταν τα μόνα πλάσματα που ζούσαν στο εσωτερικό του. Όλος ο χώρος έφερε έκδηλα τα σημεία εσκεμμένων ζημιών, καταστροφών και παντός άλλου είδους βανδαλισμών των οποίων τα αίτια, καθώς και τα άτομα τα οποία μετά τόσης μανίας τα προκάλεσαν παραμένουν άγνωστα.
Ξεκίνησα να φύγω από τον εφιαλτικό εκείνο τόπο θαυμάζοντας εντούτοις μαγεμένος την υπέροχη θέα που εξαπλωνόταν ολόγυρα κάτω από το ύψωμα στην οποία δέσποζαν ορεινοί όγκοι της Αττικής, της Εύβοιας και των πλησιέστερων νήσων των Κυκλάδων.
Προτού αρχίσω καλά – καλά να απομακρύνομαι από τα χαλάσματα, κάτι με παρώθησε να αποσπάσω την προσοχή μου από το τοπίο που θαύμαζα και να στρέψω το πρόσωπό μου δεξιά, οπότε έμεινα άναυδος… Ενώπιόν μου βρισκόταν ο Βράχος που με τόση ζέση αναζητούσα… Και πάνω στον Βράχο που είχα ονειρευτεί, στεκόταν όρθιος ο Άγιος Ραφαήλ και με το δείκτη του δεξιού του χεριού έδειχνε το έδαφος στα πόδια Του εννοώντας «Εδώ να κτίσεις το Ναό Μου», ενώ αριστερά και δεξιά Του στεκόντουσαν, λίγο χαμηλότερα, οι Άγιοι Νικόλαος και Ειρήνη. Έτρεξα αμέσως, όσο μου επέτρεπε η πυκνή βλάστηση, για να πλησιάσω τον Άγιο Ραφαήλ, να Τον προσκυνήσω και να ζητήσω την ευλογία Του, αλλά προς απέραντη θλίψη μου, η μορφή του Αγίου εξαφανίστηκε, προτού προλάβω να διανύσω λίγα μέτρα. Τοποθέτησα ένα σημάδι στο ακριβές σημείο που μου παρουσιάστηκαν οι Άγιοι, εντύπωσα καλά στο νου μου την τοποθεσία και το μονοπάτι προσπελάσεως προς αυτήν και αποχώρησα, δοξάζοντας το Θεό.
Αμέσως μετά την επάνοδό μου στην πλησιέστερη κατοικημένη περιοχή, άρχισα να ερευνώ, για να πληροφορηθώ το όνομα του ιδιοκτήτη της στάνης και του γύρω αυτής κτήματος, την έκταση αυτού, το εάν διετίθετο σε πώληση έως και το αιτούμενο από τον Πωλητή τίμημα. Πράγματι, πέτυχα τα παραπάνω, αφού κατανίκησα ορισμένες μικρές δυσκολίες, αλλά δυστυχώς ο πωλητής δεν δεχόταν να πουλήσει το κτήμα. Επανειλημμένες προτάσεις προς τον πωλητή, μολονότι δελεαστικές, απέβησαν άκαρπες. Ήταν ανένδοτος. Και ο καιρός περνούσε. Προέβαλα κάθε έντιμο, θεμιτό και δελεαστικό επιχείρημα προκειμένου να τον πείσω να πουλήσει το κτήμα, αλλά δυστυχώς δεν πέτυχα τίποτα. Εξακολουθούσε να παραμένει σταθερά αμετάπειστος. Είχα εξαντλήσει κάθε προσπάθεια και απελπισμένος, του άφησα το όνομα και το τηλέφωνό μου, με τη θερμή παράκληση να με ειδοποιήσει, ώστε να έχω την πρώτη προτεραιότητα αγοραστού, εάν θελήσει κάποτε να το πουλήσει. Η θλίψη και η απελπισία είχαν πλημμυρίσει τον νου και την ψυχή μου.
Όμως δεν παρήλθαν πολλές μέρες, όταν δέχθηκα, ώ του θαύματος, τηλεφώνημα από τον ιδιοκτήτη του κτήματος, ο οποίος μου εξήγησε ότι επιθυμούσε να με συναντήσει για να μου μεταβιβάσει το κτήμα το συντομότερο δυνατόν. Έμεινα άναυδος … Δεν μπορούσα να πιστέψω τα όσα άκουγα… Όταν συνήλθα από την κατάπληξη, ψελλίζοντας ρώτησα σιγά – σιγά, ποια ήταν τα αίτια της αναπάντεχης μεταστροφής του. Ο πωλητής, πήρε βαθειά αναπνοή και μετά από μικρή παύση, προς μέγιστη κατάπληξή μου, με ρώτησε «Τι σχέση έχεις εσύ με τον Άγιο ΡΑΦΑΗΛ;» Οι μεταπτώσεις των συναισθημάτων μου ήταν αστραπιαίες και το μόνο που κατάφερα να αρθρώσω ήταν οι λέξεις «τι εννοείς;». Και τότε ακούω τον πωλητή να μου λέει, έτσι απλά και αναπάντεχα «Έλα, πάμε αμέσως να ρυθμίσουμε τα συμβόλαια μεταβίβασης της στάνης και του κτήματος, διότι είδα στο όνειρό μου τον Άγιο ΡΑΦΑΗΛ που μου είπε ότι πρέπει να μεταβιβάσω το κτήμα σε σένα, για να χτίσεις το Ναό Του». Αυτό και κάναμε, αργότερα την ίδια μέρα και αποκλειστική μου αντίδραση υπήρξε η δια μακράς προσευχής προσφορά των ευχαριστιών μου προς τον Άγιο, για την αμέριστη βοήθειά του.
Αμέσως μετά τη συνάντηση με τον πωλητή, έσπευσα να επισκεφθώ το κτήμα και τη στάνη, για να προσκυνήσω στον βράχο και να σκεφτώ ποιος θα ήταν ο σωστός προγραμματισμός των προτεραιοτήτων των εργασιών, προκειμένου να καθαρισθεί η ερειπωμένη στάνη, ώστε να καταστεί χρησιμοποιήσιμος. Δεν μπορούσα να σταθώ ούτε στιγμή στο ίδιο σημείο, αλλά μετακινούμουν συνεχώς από το ένα στο άλλο άκρο του κτήματος.
Όταν όμως προσπάθησα να εισέλθω στο παραπλεύρως της στάνης δωματιάκι εφρικίασα και με πλημμύρησε ακράτητος αηδία. Το δωματιάκι έβριθε από απειράριθμα και παντός μεγέθους τρωκτικά. Η απογοήτευσή μου ήταν απερίγραπτος. Έκανα το σημείο του Σταυρού και διερωτήθηκα «Άγιέ μου, που με στέλνεις εδώ;». Όπως είναι φυσικό, κάθε απόπειρα εισόδου εις το εν λόγω φρικτό δωματιάκι απέβη μάταια, οπότε με καταρρακωμένο το ηθικό έσυρα τα βήματά μου προς την οδό της επιστροφής προσπαθώντας μετά μεγίστου κόπου να συγκρατήσω την αηδία μου από το θέαμα εκείνο …
Μετά την παρέλευση καιρού, κατά την αφύπνισή μου νωρίς το πρωί, ήλθε στην σκέψη μου η εικόνα του κτήματος με την ερειπωμένη στάνη, το απαίσιο δωματιάκι, το πετρώδες έδαφος και όλα τα υπόλοιπα. Ταυτόχρονα, άρχισαν να δημιουργούνται με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο μυαλό μου εναλλακτικές σκέψεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και με την βοήθεια του Αγίου επίλυσή τους. Ήμουν πεπεισμένος ότι η Χάρις του Αγίου θα με οδηγούσε στη σωστή απόφαση και θα με όπλιζε με το απαιτούμενο θάρρος για να προχωρήσω. Κατόπιν αυτών, χωρίς καθυστέρηση, ξεκινώ με λιγότερη απαισιοδοξία και επισκέπτομαι πάλι το κτήμα.
Με αποφασιστικότητα και υπομονή, δρασκελίζω τους ακανθώδεις θάμνους, προσπερνώ διαφόρους βράχους, παρακάμπτω πολλά φυσικά εμπόδια και πλησιάζω με πολλές προφυλάξεις και μεγίστη προσοχή το εφιαλτικό εκείνο δωματιάκι. Όλες μου οι αισθήσεις είναι τεταμένες και βρίσκονται σε κατάσταση αμυντικής ετοιμότητας. Τότε προς μεγίστη μου κατάπληξη διαπιστώνω ότι εντός εκείνου του φριχτού δωματίου πετούσαν 3 πτηνά τα οποία ουδέποτε είχαν εμφανιστεί προηγουμένως… Ήταν κουκουβάγιες. Εντός του δωματίου δεν υπήρχε ίχνος τρωκτικού. Μα τι συνέβη; Απλώς, υποθέτω ότι όλοι γνωρίζουμε ενδεχομένως τη σημασία που έχουν τα τρωκτικά για το πτηνό κουκουβάγια…
Περιχαρής, λησμόνησα κάθε δυσάρεστο συναίσθημα και έσπευσα να δοξάσω τον Άγιο, η Χάρις του Οποίου επενέβη τόσο ευεργετικά. Με αναπτερωμένο το ηθικό, εφ’ όσον αποδεδειγμένως υποστηρικτής των ενεργειών μου ήταν ο Άγιος, αναχώρησα εφησυχασμένος για το μέλλον.
Έκτοτε, έπλαθα σχέδια επί σχεδίων ονειρευόμενος την ανέγερση του Ναού και κατέστρωνα μεθοδεύσεις για την εξεύρεση των απαραίτητων πόρων ακόμα δε και την επιλογή της διαδρομής την οποία θα ακολουθούσε η διάνοιξη της οδού προσπελάσεως προς το κτήμα, προκειμένου να εξασφαλισθεί διέλευση αυτοκινήτων για την μεταφορά εργαλείων, νερού και κάθε άλλου υλικού απαιτούμενου για τις εργασίες, καθώς και οποιουδήποτε άλλου απαραίτητου αγαθού.
Ξαφνικά, την νύχτα της 23-7-97, δηλαδή ένα έτος μετά παρουσιάζεται και πάλι ο Αγ. ΡΑΦΑΗΛ εις το όνειρό μου και μου λέει «Αύριο θα λειτουργήσεις εις τον τόπο Μου και από εδώ και στο εξής θα με εορτάζεις τρεις φορές το χρόνο. Την Τρίτη ημέρα του Πάσχα, την 24ην Ιουλίου και την 2αν Σεπτεμβρίου κάθε έτους». Το όνειρο αυτό με συγκλόνησε. Με έπεισε μία ακόμη φορά ότι με τη βοήθεια του Αγίου η ανέγερση του Ναού θα έπρεπε, χωρίς αμφιβολία, να θεωρείται γεγονός τετελεσμένο.
Την επόμενη ημέρα συνεπώς, δηλαδή την 24-7-97, μετά από ολονύκτιο προσευχή και εξαγνισμό ψυχής και σώματος, μετέβην στο κτήμα και έφθασα στον Βράχο επί του οποίου ιστάμενος μου είχαν παρουσιασθεί εις το παρελθόν οι Άγιοι. Εκεί διευθέτησα τον χώρο, ώστε να καταστεί κόσμιος κατά το δυνατόν, εν όψει της τελέσεως της Θείας Λειτουργίας και με δέος και αγαλλίαση άρχισα να αναπέμπω τις προσευχές και τους ύμνους του Ιερού αυτού Μυστηρίου, συνοδευόμενος από τα πτηνά του ουρανού και το θρόισμα των φυλλωμάτων των πρίνων και των σχίνων.
Εν τω μεταξύ, με είχε καταλάβει απερίγραπτη αγαλλίαση. Ανέπτυξα δε όλες μου τις δυνάμεις για τη συστράτευση και συμμετοχή παντός συνειδητού πιστού αδελφού Χριστιανού στις προσπάθειες διαμόρφωσης καταρχήν του τοπίου και στη συνέχεια ανέγερσης του Ναού, ενεργώντας ως πρωτεργάτης, οδηγός και συντονιστής των εργασιών. Βεβαίως, ο κύριος συντονιστής των πάντων ήταν ο Άγιος Ραφαήλ, ο οποίος ήταν πάντοτε παρών με τη Χάρη Του και την αρωγή Του και την πρόνοιά Του. Με τη δική του πρωτοστασία και μέριμνα προσήλθαν ευσυνείδητοι αδελφοί να προσθέσουν τις δυνάμεις τους και να αφιερώσουν τη ζωή τους στην υπηρεσία του Θεού και του Αγίου. Έτσι, σταδιακά συγκροτήθηκε η Αδελφότητα του Αγίου Ραφαήλ και η Ιερά Μονή του Αγίου έγινε πραγματικότητα…»
Η Μονή ανήκει στην Ι. Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού & Μαραθώνος.
Πηγή: www.agiosrafael.gr
