ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΠΡΟΜΥΡΙΟΥ

Κανένα άλλο από τα θρησκευτικά καθιδρύματα του Προμυρίου δεν βρήκε τέτοια απήχηση στη λαογραφική και ιστορική ζωή του χωριού, όσο το μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνα. Ήταν, μπορεί να πει κανείς, όσο ο προμυριώτης είχε στραμμένα τα μάτια του προς τον ουρανό, ένα γενικό προσκύνημα των κατοίκων όλου του νότιου Πηλίου, και πέρα από αυτό: κέντρο πνευματικής δραστηριότητας με τον Άγιο Σπυρίδωνα να γίνεται αντικείμενο θρύλων και παραδόσεων. Πότε χτίστηκε; Κανείς δεν το ξέρει. Η μοναδική ενεπίγραφη πλάκα, εντοιχισμένη στα δεξιά της εισόδου περιβόλου ορίζει μόνο το χρόνο της ανακαίνισης: 1834. Γράφει συγκεκριμένα: «ΑΥΤΗ Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ ΗΤΙΣ ΥΠΟΚΕΙΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΧΩΡΑΝ ΠΡΟΜΥΡΙ ΕΝΕΓΕΡΘΕΙ ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ ΔΙ’ ΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΕΞΟΔΩΝ ΣΠΟΥΔΗ ΔΕ ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΜΥΡΙΩΤΩΝ / ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 20-1834 ».

Μα το μοναστήρι προϋπήρχε. Το μαρτυρούν τμήματα παλιάς θεμελίωσης, που σώζονται ακόμα στην είσοδο έξω από τον περίβολο. Το κυρώνει η παράδοση και – το εγκυρότερο – το βεβαιώνουν: 1) Μια ενθύμηση που βρήκε σε ευαγγέλια του Άγιου Όρους και δημοσίευσε ο ιερομόναχος Γαβριήλ, αυτή: «Εις τους 1775 χρόνους ήλθαν εις την Μονή μας (του Γρηγορίου) η αφτάδελφοι του Κυρ Συνέσι από το Προμύρι, ήτι ο κατά πνεύμα και σάρκα αδελφός αυτού Παχόμιος Μοναχός Αχιλεύς». 2) Δύο αφιερωμένα κείμενα του 1811, που το ένα βρίσκεται στη μητρόπολη της Παναγίας στο Προμύρι και το άλλο σε έναν από τους χωριανούς.
Από τα δύο αυτά χειρόγραφα πληροφορούμαστε πως κτήτορας του μοναστηριού ήταν ο «Χατζή Ιωάννης του ποτέ αλεξαδρί αλιόρι», που ανακαίνισε όπως υπογραμμίζει, την «παλαιά εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος». Πότε όμως, παρέλειψε να το σημειώσει.

Την περίοδο της τουρκοκρατίας το προμυριώτικο μοναστήρι πυρπολήθηκε από τους Τούρκους του Αλιόπασα. Δυστυχώς μαζί με το χτίσμα αφανίστηκαν, πέρα από τον εξοπλισμό του, όλα τα βιβλία και χειρόγραφα, που οπωσδήποτε θα διέθετε. Εδώ βρίσκεται, η εξήγηση της ανυπαρξίας βιβλίων, χειρογράφων και άλλων κειμηλίων του χτίσματος. Μοναδικό πάντως υλικό στοιχείο του παλιού είναι ένα τμήμα τείχους στην ανατολική πλευρά του περιβόλου.
Σαν τελείωσε λοιπόν η ελληνική επανάσταση, και αφού οι Προμιριώτες είχαν αρχίσει να συνέρχονται από το κακό που τους βρήκε, αποφάσισαν να ξαναχτίσουν το μοναστήρι από τα θεμέλια. Δεν πήραν βοήθεια από κανέναν, μόνοι τους βάλθηκαν στο έργο της αναστήλωσης, μικρότεροι και μεγαλύτεροι, όλοι οι κάτοικοι , όπως αναγράφεται στη μοναδική ενεπίγραφη πλάκα.

Το Φλεβάρη του 1834 το μοναστήρι ήταν έτοιμο. Είναι αυτό που σώζεται έως σήμερα σε πολύ καλή κατάσταση. Την αναστήλωση του καθιδρύματος θα ακολουθήσει ο πλουτισμός του με όλα τα χρειαζούμενα, μαζί και η επάνδρωσή του.
Στη δεκαετία του 1980 το μοναστήρι εμψυχώθηκε: Εγκαταστάθηκαν μοναχές για να μετατραπεί σε γυναικείο το άλλοτε αντρικό μοναστήρι και να αρχίσει η τακτική των ανακαινίσεων.

ΝΟΜΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ


Chat