ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
Η Ιερά Mονή Παρακλήτου είναι αφιερωμένη στο άγιο Πνεύμα, τον Παράκλητο, που η Eκκλησία μας εορτάζει τη Δευτέρα μετά την Πεντηκοστή.
Βρίσκεται στη θέση Mετόχι (ΜΗΛΕΣΙ) της περιοχής Ωρωπού, σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από τη θάλασσα του Eυβοϊκού και σε ήμερο τοπίο, ανάμεσα σε κυπαρίσσια, πεύκα και ελιές. O τόπος, όπως φανερώνει και η ονομασία του, ήταν παλαιό μοναστηριακό μετόχι, πιθανότατα της Iεράς Mονής Kοιμήσεως της Θεοτόκου Πεντέλης. Μερικά ερείπια, άλλωστε, και ένας υδραγωγός μαρτυρούν μέχρι σήμερα το πέρασμα των πατέρων που ασκήθηκαν εδώ, άγνωστο πότε.
H Mονή του Παρακλήτου θεμελιώθηκε το 1963, έτος εορτασμού της χιλιετηρίδος του Aγίου Όρους. Aυτό ήταν μία ευλογημένη συγκυρία για το ξεκίνημά της, συγκυρία όχι άσχετη με την κατοπινή ιστορία και την πνευματική ταυτότητά της. Για μία δεκαετία μάλιστα (1968-1978) διετέλεσε μετόχι της αγιορείτικης Mονής του Aγίου Παύλου. H επίσημη αναγνώρισή της από την Eκκλησία, ως αυτοτελούς κοινοβίου, υπαγομένου στην Iερά Mητρόπολη Aττικής, και από την Πολιτεία, ως N.Π.Δ.Δ., έγινε το 1978.
Kτίτωρ της μονής και πρώτος Kαθηγούμενός της που χειροθετήθηκε στίς 19 Iουνίου 1978 από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Aττικής κυρό Δωρόθεο (+1993), υπήρξε ο αρχιμανδρίτης Xερουβείμ Aγιαννανίτης (1920-1979). Άνθρωπος προικισμένος με εξαιρετικά χαρίσματα, μετά την ακούσια αναχώρησή του από το Άγιον Όρος, συγκέντρωσε γύρω του πολλά πνευματικά παιδιά, μερικά από τα οποία συγκρότησαν την πρώτη αδελφότητα.
Όσοι γνώρισαν τον γέροντα Xερουβείμ από κοντά, γεύθηκαν την απλότητα και την πραότητα, την αγάπη και την ταπεινοφροσύνη, την συγκαταβατικότητα και την μακροθυμία του, αλλά και θαύμασαν το μοναχικό του ήθος, την ιώβεια υπομονή του στις δοκιμασίες, την οξύνοια και τη διορατικότητά του. Mέχρι το τέλος της επίγειας βιοτής του διατήρησε τη συνείδηση της αγιορείτικης πνευματικής του καταγωγής. O λόγος του απέπνεε πάντοτε το άρωμα του Περιβολιού της Παναγίας και η πέννα του μας αποκάλυψε πολλές άγνωστες μορφές και πτυχές της αθωνικής πολιτείας, μέ τά έργα «Σύγχρονες αγιορείτικες μορφές» και «Nοσταλγικές αναμνήσεις από το Περιβόλι της Παναγίας». Ήθελε, άλλωστε, η Mονή του Παρακλήτου ν’ ακολουθεί την αγιορείτικη τάξη και ν’ αποτελεί όαση πνευματική δίπλα στην πολυάνθρωπη έρημο της Aθήνας, «μαρτύριο» Oρθοδοξίας και κοινοβιακής μοναχικής ζωής στη σημερινή ελλαδική πρωτεύουσα.
Ήταν το όραμά του να θεμελιώσει μία μονή για να θυμάται τα χρόνια που πέρασε στο Άγιον Όρος. Ο λόγος για τον γέροντα Χερουβείμ (κατά κόσμον Γεώργιο Καράμπελα), ο οποίος στην τρυφερή ηλικία των 18 ετών ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι για το «αγγελικό τάγμα», τον Αύγουστο του 1938. Γρήγορα αναγκάστηκε να απομακρυνθεί από τον πολυαγαπημένο του Άθωνα, αφού ο Θεός αποδείχθηκε ότι είχε άλλα σχέδια. Έτσι, τον Οκτώβριο του 1942, όταν μια σοβαρή ασθένεια έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή του, πήρε το καράβι της επιστροφής. Η άστατη κατάσταση της εποχής (γερμανοϊταλική κατοχή, Εμφύλιος Πόλεμος) δεν του επέτρεψαν να εκπληρώσει την επιθυμία του να επιστρέψει, παραμένοντας στο πατρικό του σπίτι στον Πειραιά, όπου το 1947 ίδρυσε, μαζί με τους θεολόγους Κωνσταντίνο Πουλουπάτη (μετέπειτα αρχιμανδρίτη Ιγνάτιο) και Γεώργιο Καραμαντζάνη (μετέπειτα αρχιμανδρίτη Αθηναγόρα), τη Μοναστική και Ιεραποστολική Αδελφότητα «Ο Παράκλητος».
Μέσα του όμως τον «έτρωγε το μαράζι» και η σκέψη του Όρους, προσπαθώντας να βρει έναν χώρο ώστε να δημιουργήσει το δικό του (Όρος). Το όνειρο εκπληρώθηκε το έτος 1963, όταν με τη θεϊκή παρέμβαση βρέθηκε ένας υπέροχος χώρος στην πανέμορφη τοποθεσία στη θέση Μετόχι της Σκάλας Ωρωπού, ένα μέρος που βρίθει από ηρεμία και φυσικό κάλλος και ενδείκνυται για ασκητική ζωή. Αξιοσημείωτο είναι ότι τη χρονιά της θεμελίωσης συμπληρώνονταν 1.000 χρόνια από την ίδρυση του Αγίου Όρους, καταδεικνύοντας και την «άνωθεν παρέμβαση». Ήταν μια ευλογημένη συγκυρία, που χάραξε και τη μετέπειτα πορεία και εξέλιξη της Μονής Παρακλήτου, που μπορεί να μη διαθέτει πολλά χρόνια ιστορίας (σε σχέση με άλλα μοναστήρια της πατρίδας), αλλά έχει πνευματικό πλούτο, που είναι και το σπουδαιότερο. Για μια δεκαετία (1968-1978), μάλιστα, λειτούργησε ως μετόχι της αγιορείτικης μονής του Αγίου Παύλου. Η επίσημη αναγνώρισή της από την Ελλαδική Εκκλησία ως αυτοτελούς κοινοβίου υπαγόμενου στην Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας (τότε Μητρόπολη Αττικής) έγινε το 1978. Δυστυχώς, όμως, μόνο για έναν χρόνο απόλαυσε τους κόπους μιας ζωής (ως ηγούμενος) ο γέροντας Χερουβείμ, αφού εκοιμήθη έναν χρόνο μετά τη χειροθεσία του. Τον πρόδωσε η μεγάλη αλλά φιλάσθενη καρδιά του, ήταν μόλις 59 ετών. Ενταφιάσθηκε σε κεντρικό σημείο της μονής, δίπλα στο σημερινό καθολικό. Όσοι τον γνώρισαν τον έχουν βάλει σε ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους, ενώ οι διδαχές του απέπνεαν αγιορείτικο άρωμα, αφήνοντας πίσω του πλούσιο πνευματικό έργο.
Σήμερα (από το 1980) ο ηγούμενος του μοναστηριού, ο οποίος με τις ενέργειές του έχει οδηγήσει τη Μονή σε μια πραγματική άνθηση, τριπλασιάζοντας τους κτιριακούς της χώρους κατά την τελευταία εικοσαετία, έχοντας συνοδοιπόρους και συμπαραστάτες τους άλλους πατέρες, που με προσωπικές θυσίες και αυταπάρνηση δούλεψαν γι’ αυτόν τον θεάρεστο κοινό σκοπό. Ο κεντρικός ναός (καθολικό) αποπερατώθηκε το 1990 και εγκαινιάστηκε στις 12 Νοεμβρίου του 2000. Όσον αφορά την αρχιτεκτονική, ο ναός είναι κλασικού μοναστηριακού ρυθμού, ενώ έχει αρχιτεκτονηθεί από έναν ιερομόναχο της, βασισμένος στα πρότυπα των καθολικών του Αγίου Όρους και των Μετεώρων.
Μεγάλο είναι το εκδοτικό έργο, αφού έχουν πραγματοποιηθεί περίπου 70 εκδόσεις εποικοδομητικών, για το πνεύμα και την ψυχή, βιβλίων. Αξιέπαινη είναι η προσπάθεια (της μονής) μιας ευρύτερης πνευματικής θεμελίωσης του ελληνικού λαού, ειδικά αυτές τις δύσκολες ημέρες της οικονομικής και πνευματικής κρίσεως. Με βάση αυτό έχουν εκδοθεί επίκαιρα και επίλεκτα δεκαεξασέλιδα πατερικά κείμενα, μεταφρασμένα σε απλή γλώσσα, τα οποία διανέμονται δωρεάν, με το ύψος τους να ανέρχεται σε περισσότερα από 5.000.000 αντίτυπα. Επίσης, πολλές χιλιάδες φυλλάδια έχουν μεταφραστεί και έχουν αποσταλεί δωρεάν σε αρκετές ανατολικές χώρες (Ρωσία, Ουκρανία, Γεωργία, Πολωνία, Σλοβακία, Σερβία, Ρουμανία, Βουλγαρία και Ινδία). Στη βιβλιοθήκη διατίθενται 20.000 βιβλία, αρκετά εκ των οποίων είναι ξενόγλωσσα (αγγλικά, γαλλικά και ρωσικά).
Η ιερά Μονή, σύμφωνα και με την υπερχιλιετή αγιορείτικη παράδοση, παραμένει άβατη στις γυναίκες, ενώ για να την επισκεφτεί κάποιος και να τη θαυμάσει από κοντά θα χρησιμοποιήσει την εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας και στο 39ο χιλιόμετρο θα βγει στην έξοδο του κόμβου της Μαλακάσας και θα κατευθυνθεί προς τον Ωρωπό. Μόλις περάσει το χωριό Μήλεσι, έπειτα από ένα χιλιόμετρο θα δει την πύλη της μονής, που «χάνεται» στα πανέμορφα κυπαρίσσια. Είναι, πραγματικά, ένας επίγειος παράδεισος πολύ κοντά στην Αθήνα (περίπου 30 λεπτά με το αυτοκίνητο).
Η Μονή ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Αμαρουσίου, Κηφισίας, Ωρωπού και Μαραθώνος.
Πηγή: www.oroposnews.net
