ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΕΤΡΑΚΗ Ή ΑΓΙΟΙ ΑΣΩΜΑΤΟΙ ΤΑΞΙΑΡΧΕΣ
Η Μονή Πετράκη ή Άγιοι Ασώματοι Ταξιάρχες είναι μεσαιωνική εκκλησία που σήμερα βρίσκεται μέσα στην πόλη της Αθήνας, στο Κολωνάκι. Δίπλα στη Μονή βρίσκονται σήμερα τα γραφεία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Η ονομασία της προέρχεται από τον Παρθένιο Πετράκη, ιερομόναχο από τη Δημητσάνα, ο οποίος ανακαίνισε τη Μονή το 1673.
Ο ναός κατασκευάστηκε τον 13ο ή 14ο αιώνα. Είναι τύπου εγγεγραμμένου σταυροειδών με τρούλο που στηρίζεται σε τέσσερις κίονες. Τα κιονόκρανα είναι κορινθιακού ρυθμού. Ο διπλός νάρθηκας είναι μεταγενέστερη προσθήκη.
Η Μονή παλιά ήταν πατριαρχικό σταυροπήγιο. Αρχικά η Μονή των Ταξιαρχών ήταν μετόχιο της Μονής Καρέα επί του Υμηττού, αργότερα όμως οι μοναχοί μετοίκησαν για λόγους ασφαλείας στην Μονή των Ασωμάτων. Κατά το 1834, όταν η πρωτεύουσα του Κράτους μεταφέρθηκε από το Ναύπλιο Στην οδό Ιωάννου Γενναδίου, πίσω από το νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», ανάμεσα στα σύγχρονα αθηναϊκά κτήρια προβάλλει το Καθολικό της Μονής των Ασωμάτων Ταξιαρχών, γνωστό ως Καθολικό της Μονής Πετράκη. Σήμερα βρίσκεται σε κεντρικό σημείο, ωστόσο όταν κτίστηκε, η περιοχή αυτή ήταν δασώδης, έξω από τα υστερορρωμαϊκά τείχη της πόλης.
Η μονή ιδρύθηκε αρχικά στη μεσοβυζαντινή εποχή, στα τέλη του 10ου αιώνα, αλλά από αυτή την περίοδο δεν υπάρχουν σχετικές μαρτυρίες. Τον 17ο αιώνα είναι γνωστό ότι ο ναός των Ταξιαρχών ήταν ήδη ερειπωμένος και εγκαταλελειμμένος, ήταν μετόχι της Μονής του Αγίου Ιωάννη του Καρέα και είχε την ονομασία «των Ασωμάτων του Κουκουπούλη». Η σημερινή ονομασία της μονής οφείλεται στον μοναχό Παρθένιο, τον κατά κόσμον γιατρό Πέτρο (Πετράκη) Παπασταμάτη από τη Δημητσάνα, ο οποίος μόναζε στη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Καρέα και ανακαίνισε τη μονή των Ταξιαρχών το 1673. Μάλιστα, στη συνέχεια, από την οικογένεια Πετράκη κατάγονταν σειρά ηγουμένων της. Το 1777, με σιγίλλιο του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σωφρονίου η Μονή Πετράκη έγινε «κεφαλή» και η Μονή του Καρέα μετόχι της. Η μονή είχε μεγάλη ακίνητη περιουσία την οποία διέθεσε μετά την απελευθέρωση για την οικοδόμηση κοινωφελών ιδρυμάτων.
Το καθολικό ανήκει στον τύπο του σύνθετου τετρακιόνιου σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού. Στην ανατολική του πλευρά έχει προσαρτηθεί τριμερές Ιερό Βήμα με ημικυλινδρικές αψίδες και στη δυτική νάρθηκας και εξωνάρθηκας, που προστέθηκε το 1804. Το αρχικό τμήμα του ναού, που σώζεται καλύτερα στην ανατολική πλευρά, χρονολογείται στα τέλη του 10ου αιώνα, ενώ προσθήκες έχουν γίνει πιθανώς και στα τέλη του 12ου αιώνα (οκταγωνικός τρούλος κλπ), όπως μαρτυρεί το γλυπτό υπέρθυρο, που φυλάσσεται στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών.
Εσωτερικά, ο ναός διακοσμείται με τοιχογραφίες, που σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή έγιναν το 1719, από τον αξιόλογο Αργείο ζωγράφο Γεώργιο Μάρκου, επί ηγουμενίας Δαμασκηνού. Ο καλλιτέχνης επηρεάζεται από τη ζωγραφική του 16ου αιώνα και η τέχνη του χαρακτηρίζεται από την απλοποίηση και λαϊκότροπη απόδοση των μορφών. Το εικονογραφικό πρόγραμμα του ναού είναι ιδιαίτερα πλούσιο και περιλαμβάνει σκηνές από τη ζωή του Χριστού, της Παναγίας, του αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου, των αρχαγγέλων, τον Ακάθιστο Ύμνο, μαρτύρια αγίων, σκηνές της Παλαιάς Διαθήκης και μεμονωμένες μορφές.
Η μονή εορτάζει στις 8 Νοεμβρίου, των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, και στις 7 Φεβρουαρίου, του Αγίου Παρθενίου.
Πηγή: www.religiousgreece.gr
