ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΠΥΡΓΟΥ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ
Το μοναστήρι ξεκινάει την πορεία του γύρω στα 1920 μετά από μια σειρά εντυπωσιακών οραμάτων που είχε βιώσει ήδη από τα δεκατέσσερα της χρόνια η Φωτεινή Στασινοπούλου. Η νεαρή Φωτεινή, γέννημα – θρέμμα του χωριού Πυργάκι Τριφυλίας διακρινόταν από μικρή για την ευσέβεια της, τον καλό της χαρακτήρα, ταυτόχρονα, όμως και για την δυναμικότητά της. Χαρακτηριστικό των πιο πάνω στοιχείων της ήταν ότι ενώ τα αδέλφια της είχαν φύγει για το μέτωπο των πολέμων του 1912-13 αυτή ως μοναχοκόρη ανάλαβε την μητέρα της και την πολύ μικρή περιουσία τους για να μπορέσουν να ζήσουν εκείνους τους δύσκολους καιρούς.
Κάποια μέρα και ενώ βρισκόταν στο κτήμα της στην περιοχή της Τσούκας είδε ξαφνικά μπροστά της κάποιον άντρα. Ξαφνιάστηκε γιατί δεν περίμενε να δει κάποιον σε αυτό το σημείο και εκείνη μάλιστα την ώρα. Χωρίς να χάσει το θάρρος της τον ρωτά:
-Ποιος είσαι;
-Είμαι ο Πρόδρομος Ιωάννης ο Βαπτιστής. Εσύ παιδί μου θα γίνεις μοναχή και θα χτίσεις την Εκκλησία μου! και εξαφανίστηκε.
Η δεκατετράχρονη Φωτεινή με ανάμεικτα συναισθήματα τρόμου και χαράς έτρεξε αμέσως να το πει στην μητέρα της.
Από την ημέρα εκείνη το μυαλό της γύριζε συνέχεια γύρω από αυτήν τη σκέψη.
Όμως δεν ήξερε τίποτα για αυτόν το δρόμο. Που θα γινόταν μοναχή; Πως θα μπορούσε να γίνει αυτό; Αμέσως τρέχει στον παπα-Γιώρη τον Τσώλη που ήταν τότε ο εφημέριος του χωριού του εξομολογήθηκε το όραμα και τις σκέψεις της και αυτός την συμβούλεψε να πάει στην Κυπαρισσία να ρωτήσει τον δεσπότη που ήταν τότε ο Γαβριήλ. Ο δεσπότης της είπε να παραμείνει στο χωριό και αν είναι από το Θεό να γίνει μοναχή ο Πρόδρομος θα της δείξει το δρόμο.
Η Φωτεινή επέστρεψε και συνέχισε την ζωή της στο χωριό, όμως ακόμα ένα όραμα ήρθε να την ζεστάνει ακόμα πιο πολύ σε αυτή της την απόφαση. Ήταν στο κτήμα της πάλι, και ακούει μια φωνή να της λέει: Θα μείνεις στο χωριό σου και θα φτιάξεις την εκκλησία του Προδρόμου γιατί εκεί έχει ο Προφήτης τον θρόνο του.
Τις επόμενες ημέρες έφτασε στο χωριό ο μητροπολίτης Γαβριήλ για να λειτουργήσει. Η Φωτεινή του διηγήθηκε το όραμά της και ο δεσπότης της απάντησε: Θα μείνεις στο χωριό σου και θα φτιάξεις μοναστήρι στο όνομα του Τιμίου Προδρόμου. Κάλεσε τους γερόντους του χωριού και τους ρώτησε αν ξέρουν αν υπήρχε στο χωριό παλιά εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Αυτοί του απάντησαν ότι βρισκόταν περίπου εκεί που σήμερα είναι το μοναστήρι. Γυρίζει προς την Φωτεινή και της λέει: Βλέπεις ποια εκκλησία σου ζήτησε να φτιάξεις;
Μετά από μέρες της δίνει εντολή να φορέσει τα ράσα ως δόκιμη μοναχή. Η Φωτεινή με την μοναχική περιβολή αγοράζει ένα μικρό κομμάτι γης στο σημείο της Μονής και φτιάχνει ένα μικρό κελάκι που χωρούσε ίσα, ίσα αυτήν και την μητέρα της. Αρχίζει να φτιάχνει το χώρο να προσπαθεί να μεγαλώσει τα κτίσματα και να χτίζει την Εκκλησιά. Την βοηθούσαν και άλλες κοπέλες από το χωριό που είχαν και αυτές τον πόθο να γίνουν μοναχές. Όταν έφυγε από την ζωή η μητέρα της ήρθε κοντά της ως δόκιμη μοναχή η Αγγελική Ζόμπολα από το χωριό και μετά από λίγο καιρό πήγαν και άλλες τέσσερις συχωριανές η Αναστασία Αυρηλιώνη η Παναγιώτα Διονυσοπούλου η Ελένη Τσολοπανάγου και η Ιωάννα Αδαμοπούλου που απετέλεσαν τον πρώτο πυρήνα της αδελφότητας.
Η Φωτεινή χειροτονήθηκε μοναχή και έλαβε το όνομα Μελάνη. Έγινε πρώτη ηγουμένη του μοναστηριού και επί των ημερών της ο αριθμός των μοναχών έφτασε τις δεκατρείς. Ο σεβασμός των συχωριανών στο πρόσωπο της γερόντισσας Μελάνης ήταν μεγάλος. Τα μικρά παιδιά την έβλεπαν στα μάτια τους σαν Άγγελο παρά την μαύρη περιβολή της. Οι μεγάλοι ζητούσαν τη συμβουλή της για κάθε πρόβλημά τους. Μετά τον θάνατό της εγράφησαν ακόμα και ποιήματα στη μνήμη της.
Το χτίσιμο του μοναστηριού, η αγορά των κτημάτων γύρω από τον πρώτο πυρήνα έγιναν με μεγάλες στερήσεις από αυτές τις γυναίκες και πολύ μεγαλύτερους κόπους. Έχει μείνει παροιμιώδης στο χωριό η αντοχή τους και οι στερήσεις τους για το μοναστήρι τους. Αυτή και μόνο ήταν η σκέψη τους, για αυτό και μπόρεσαν να φτιάξουν ένα τόσο όμορφο μοναστήρι.
Μετά από χρόνια, όταν πια η γερόντισσα Μελάνη βρισκόταν σε βαθύ γήρας θέλησαν να χαλάσουν έναν όχτο λίγο πιο κάτω από την Εκκλησία του Προδρόμου για να δημιουργήσουν χώρο για αλώνι. Κατά την διάρκεια των εργασιών ανακάλυψαν τα θεμέλια της παλαιάς Εκκλησίας του Προδρόμου και την πλάκα της Αγίας Τράπεζας ή οποία κατά την στιγμή της ανασκαφής μυρόβλιζε. Η πλάκα αυτή σήμερα βρίσκεται πίσω από το ιερό της Εκκλησίας των Τριών Ιεραρχών. Έτσι επαληθεύτηκε η πληροφορία που είχαν δώσει οι γεροντότεροι στον Μητροπολίτη Γαβριήλ, χρόνια πριν, για την ύπαρξη Εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου στο χώρο αυτό, μόνο που έπεσαν λίγα μέτρα πιο βόρεια.
Η γερόντισσα Μελάνη έφυγε από αυτή τη ζωή στις 6 Αυγούστου 1981 σε ηλικία 86 ετών την θέση της στη διοίκηση της Μονής πήρε η μοναχή Δομινίκη κατά κόσμον Αικατερίνη Δρούλια.
Η γερόντισσα Δομινίκη ήταν ένας άνθρωπος με ένα και μόνο χαρακτηριστικό, την αγάπη. Σκορπούσε απλόχερα αγάπη, ακόμα και η ματιά της από μόνη της μπορούσε να σου μεταδώσει αυτό το συναίσθημα. Στο μικρό παιδάκι έσκυβε και του φιλούσε το χέρι. Έδινε χωρίς να περιμένει ανταπόδοση. Η παρουσία της και η ζωή της στο μοναστήρι ήταν μια ευλογία για το χωριό και για όσους την είχαν γνωρίσει.
Στο μοναστήρι φυλάσσονται τεμάχια λειψάνων διαφόρων Αγίων. Μερικά από αυτά είναι των: Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, Αγίου Σωφρονίου επισκόπου Αχταλείας, εορτάζει στις 7 Σεπτεμβρίου. Της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Γεωργίου του Καρσλίδη, του Αγίου Παντελεήμονος και αρκετών άλλων που χαρίζουν απλόχερα την ευλογία τους στην Μονή.
Οι κύριες ασχολίες τους εκτός από τα μοναχικά τους είναι αγροτικές και λίγα ζώα για τις ανάγκες τους. Οι επισκέπτες του δεν είναι πολλοί, αλλά για όσους έχουν την τύχη να βρεθούν εκεί αισθάνονται μια πνευματική ανάταση και μια ψυχική ηρεμία που στις μέρες μας πια δεν την βρίσκουμε εύκολα.
Η Ι. Μονή υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Τριφυλίας και Ολυμπίας.
Πηγή: Πύργος Τριφυλίας
