ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΚΟΙΝΟΠΙΑΣΤΩΝ
Το αγαπημένο προσκύνημα Κερκυραίων και επισκεπτών του νησιού, το Ι. Ησυχαστήριο της Αγίας Παρασκευής, θα το εντοπίσει ο προσκυνητής σε απόσταση μόλις δέκα χιλιομέτρων από την πόλη της Κερκύρας, πάνω από το χωριό Κυνοπιάστες, στη θέση Πλαγιές, σε μία ειδυλλιακή περιοχή.
Από ιστορικές πληροφορίες είναι γνωστό ότι ο Ι. Ναός της Αγίας Παρασκευής υπήρχε ήδη κατά το 1571 και ότι ήταν Καθολικό ανδρώας Ι. Μονής. Ως κτήτωρ του αναφέρεται ο ιερεύς Μιχαήλ Μοναστηριώτης. Έναν αιώνα περίπου αργότερα, το 1666, εγκαινιάζεται βιβλίο καταγραφής των περιουσιακών στοιχείων του. Το 1717-1718 σε καταγραφή των εκκλησιών της Μέσης, αναφέρεται περιγραφή του Καθολικού της Μονής και της κτιριακής κατάστασής της. Το 1753 καταγράφηκαν τα σκεύη, τα αντικείμενα και η κατάσταση του Ι. Ναού στην περιοδεία του τότε πνευματικώς προϊσταμένου του τόπου, Πρωτοπαπά Στεφάνου Βούλγαρη.
Σχετικά με το θέμα του Πρωτοπαπά, να σημειωθεί ότι στη μακρά περίοδο κατά την οποία οι Ανδηγαβοί κατείχαν την Κέρκυρα (1284-1799), κατήργησαν την Ορθόδοξη Επισκοπή του νησιού, που μαζί με τα άλλα νησιά του Ιονίου Πελάγους ανήκαν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και εγκατέστησαν Λατίνο αρχιεπίσκοπο. Τότε και μετά την γενναία αντίσταση του λαού, παραχωρήθηκε η άδεια να υπάρχει ως πνευματικός προϊστάμενος του τόπου ένας Πρωτοπαπάς. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης παραχώρησε στους Μεγάλους Πρωτοπαπάδες ειδικά προνόμια και επισκοπικά δικαιώματα.
Ο μοναχός Χριστόφορος Μαζαράκης, από τους Κυνοπιάστες, υπήρξε ηγούμενος του ησυχαστηρίου και εκείνος που ζήτησε επίσημα το 1852 από την Διοίκηση του νησιού να συσταθεί το Ι. Ησυχαστήριο με αφορμή την ανοικοδόμηση του Ι. Ναού και την αναστήλωσή του. Για να συγκεντρώσει χρήματα για τις εργασίες κατέφυγε στη γνωστή ζητεία. Αναφέρεται ότι για τον σκοπό αυτό ταξίδεψε και στην Κεφαλλονιά. Το 1862 ο μοναχός Γαβριήλ και ο Ιεροδιάκονος Άνθιμος, μαζί με τον Χριστόφορο φέρονται ως συνεχιστές της ζωής της Ι. Μονής.
Το 1877 το Ι. Ησυχαστήριο της Αγίας Παρασκευής μετατρέπεται σε γυναικείο με τις κατά σάρκα αδελφές Αγάθη και Νυμφοδώρα Μπουρούτζη. Όπως φαίνεται από την διαθήκη της, την οποία συνέταξε το 1895, η Νυμφοδώρα Κωνσταντίνου ήταν η ηγουμένη από την ώρα που το ησυχαστήριο μετατράπηκε σε γυναικείο. Σε ένα σημείο της διαθήκης είναι γραμμένη η φράση: «εξ’ αρχής ηγουμένη αυτού του μοναστηριού». Στα νεότερα χρόνια αναφέρονται, εκτός από την ηγουμένη Νυμφοδώρα Σουρβίνου, οι μοναχές Ευπραξία, Παρασκευή, Νεκταρία και η δόκιμος Μακρίνα.
Το 1984 το Ι. Ησυχαστήριο ανακαινίστηκε εκ θεμελίων και ανεγέρθηκε η νέα πτέρυγα με πολλούς λειτουργικούς και βοηθητικούς χώρους. Στο νέο κτίριο, επάνω από το αρχονταρίκι, λειτουργεί εργαστήριο αγιογραφίας.
Το οικοδομικό συγκρότημα του ησυχαστηρίου αποτελείται από το Καθολικό, το καμπαναριό, πού είναι σχεδιασμένο κατά την κερκυραϊκή αρχιτεκτονική παράδοση και από ένα συγκρότημα κελιών. Στο ισόγειο, εκτός από το αρχονταρίκι, ευρίσκονται η τράπεζα, η έκθεση και άλλοι βοηθητικοί χώροι.
Το Καθολικό είναι μονόκλιτη βασιλική με νάρθηκα. Στο αέτωμα της νότιας θύρας φέρει πλάκα, στην οποία αναγράφεται: 1833 Χριστόφορος Μοναχός. Στους τοίχους υπάρχουν αναρτημένες αξιόλογες εικόνες του 18ου αι. Μεταξύ αυτών δεσπόζει η εικόνα της Αγίας Παρασκευής, έργο μάλλον Ρώσου αγιογράφου, φορτωμένη με πλήθος αναθημάτων.
Το Ι. Ησυχαστήριο κατέχει το Ιερό Λείψανο της δεξιάς χειρός της Αγίας Παρασκευής καθώς και μέρος του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Ιωσήφ του Ηγιασμένου του Κρητός, το οποίο μετέφερε από την Ζάκυνθο ο μοναχός Χριστόφορος. Πολλοί μαρτυρούν ότι τα θαύματα που επιτελούνται είναι αναρίθμητα. Στο Σκευοφυλάκιο φυλάσσεται πλήθος κειμηλίων, ιερών σκευών, εικόνων, βιβλίων, πρωτοπαπαδικών και επισκοπικών εγγράφων και άλλα διοικητικής φύσεως έγγραφα.
Το Ι. Ησυχαστήριο πανηγυρίζει στις 26 Ιουλίου, κατά τη μνήμη της Αγίας Παρασκευής.
Υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων. Ο δρόμος για τη γυναικεία Μονή είναι βατός. Τα λεωφορεία σταματούν 500 μέτρα από τη Μονή.
Πηγή : imcorfu.gr, Ορθόδοξα Ελληνικά Μοναστήρια του Δημητρίου Θ. Κόκορη
