ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΣΓΟΥΡΑΔΩΝ
Ένα μικρό παρεκκλήσιο, αφιερωμένο στην Αγία Παρασκευή, που ανήκε στον Ιερό Ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου Ευαγγελιστρίας της Κοινότητας Σγουράδων, αποτέλεσε τον πυρήνα της σημερινής Ι. Μονής της Αγίας Παρασκευής στους πρόποδες του Παντοκράτορα, του πιο υψηλού βουνού της Κερκύρας. Εκείνο το παρεκκλησάκι ανήκε σε είκοσι δύο κτήτορες, οι οποίοι το παραχώρησαν το έτος 1883 στις μοναχές Αγάθη Βραδή, που καταγόταν από τον Άγιο Μάρκο και Θεοδοσία Σγούρου, από τους Σγουράδες, η οποία χρημάτισε και πρώτη ηγουμένη του Ι. Ησυχαστηρίου.
Όμορφος τόπος, ήσυχος, ειδυλλιακός, και στην καρδιά του ελαιώνα το Ι. Ησυχαστήριο της Αγίας Παρασκευής, ιδιότητα αλλά και ουσία. Η περιοχή απέχει περί τα είκοσι έξι χιλιόμετρα βορειανατολικώς της πρωτεύουσας του νησιού. Προσεγγίζοντας στον χώρο εντυπωσιάζεται ο προσκυνητής από τον συναγωνισμό του επιβλητικού διώροφου καμπαναριού με τα πανύψηλα δένδρα που κρύβουν το συγκρότημα. Το Καθολικό, με μαρμάρινο τέμπλο, ολοκληρώθηκε το 1906.
Την Θεοδοσία, μετά την εκδημία της, διαδέχθηκε το 1926 στην ηγουμενία η μοναχή Συγκλητική, η οποία είχε γεννηθεί στην Επίσκεψη. Εκείνη διαδέχθηκε η μοναχή Αθανασία, κατά κόσμον Αγγελική Βλάχου, μια πολύ σημαντική μορφή του κερκυραϊκού Μοναχισμού, και αυτήν το 1989 η μοναχή Χριστίνα Κούρκουλου, από τους Μακράδες, η οποία είχε προσέλθει στο Ι. Ησυχαστήριο το 1940.
Η μοναχή Χριστίνα συνέδεσε το όνομά της με εποχή ακμής του Ι. Ησυχαστηρίου. Φρόντισε για την συντήρηση των κτιρίων και την καλλιέργεια του ελαιώνα. Με αυταπάρνηση προστάτεψε την περιουσία του. Διηγούνται σχετικά, ότι δεν δίστασε να πέσει μπροστά στον εκσκαφέα του Δήμου, όταν αποπειράθηκε να ανοίξει δρόμο μέσα από το κτήμα της Αγίας Παρασκευής καταστρέφοντας το περιβάλλον και την ηρεμία του ιερού καθιδρύματος. Κατά την περίοδο αυτή παρατηρείται και αύξηση του αριθμού των ασκουμένων μοναζουσών.
Η ακμή δεν είναι κατάκτηση αιώνια και αυτό επαληθεύτηκε και στην περίπτωση του Ι. Ησυχαστηρίου της Αγίας Παρασκευής. Γηρατειά και ασθένειες ταλαιπωρούσαν τις υπερήλικες μοναχές που απόμειναν και δεν μπορούσαν να συντηρηθούν. Τότε επικράτησε το πνεύμα του γνήσιου Μοναχισμού, που εκφράζεται με το κοινοβιακό σύστημα και μέσα στον χώρο της τοπικής Εκκλησίας υπό τον Επίσκοπο. Έτσι οι τελευταίες μοναχές παρέδωσαν το 1998 το Ι. Ησυχαστήριο στην Ιερά Μητρόπολη Κερκύρας και Παξών και με ποιμαντικές ενέργειες του τότε Μητροπολίτη Τιμοθέου μετατράπηκε σε Κοινοβιακή Μονή με Προεδρικό Διάταγμα.
Τον επόμενο χρόνο η ηγουμένη Χριστίνα εγκατέλειψε τα εγκόσμια και η Μονή παρέμεινε ως το 2002 έρημη, οπότε εγκαταστάθηκε εκεί η μοναχή Φωτεινή Μαρσάλ. Το 2003 η Φωτεινή διορίσθηκε ηγουμένη και άρχισε βαθμηδόν την ανακαίνιση της Μάνδρας της Αγίας Παρασκευής, με την χορηγία και την προσωπική εργασία Ρώσων προσκυνητών. Ολοκληρώθηκαν σε αρκετά σύντομο διάστημα η αναστήλωση του Καθολικού, στο οποίο τοποθετήθηκαν καινούρια στασίδια, η επισκευή του παλιού ξενώνα, η προσθήκη κελιών και εργαστηρίων στο χώρο των μοναχών, η περίφραξη του κτήματος, και η διαμόρφωση του κοιμητηρίου, όπου αναπαύονται εν ειρήνῃ οι πρώτες μοναχές.
Κειμήλιο της Ι. Μονής αποτελεί το μικρό τεμάχιο Ιερού Λειψάνου της Αγίας Παρασκευής. Προσφάτως αποκτήθηκαν επίσης τεμάχια Ιερών Λειψάνων των Αγίων Μηνά, Βασιλείου του Μεγάλου, Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, των Αγίων Σαράντα Μαρτύρων, του Αγίου Κυπριανού, του Οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου, καθώς και Ιερά Λείψανα Ρώσων Αγίων:
Σεραφείμ του Σαρώφ, Σεργίου του Ραντονέζ, Λουκά Συμφερουπόλεως, Αγίας Ματρώνης της Αόμματης. Με ιδιαίτερη χαρά έγινε δεκτό στη Μονή και μικρό τεμάχιο του Λειψάνου του Αγίου Θεοδώρου Ουσακώφ, του Ρώσου ναυάρχου, ελευθερωτή της Κερκύρας από τους Γάλλους κατακτητές.
Εδώ είναι θησαυρισμένες αξιόλογες εικόνες του Παντοκράτορος, του Αγίου Σπυρίδωνος, των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, καθώς και των Αγίων Γρηγορίου του Θεολόγου και Νικολάου στις θύρες του τέμπλου. Η εικόνα της Αγίας Παρασκευής ήταν στολισμένη με πολλά αφιερώματα, τα οποία πρόσφατα συλήθηκαν από ιερόσυλους.
Στον χώρο των κελιών υπάρχει ένα μικρό παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες μορφές του Αγιορείτικου και γενικώς του Ορθόδοξου Μοναχισμού (1866-1938).
Κύριο διακόνημα των μοναζουσών είναι η καλλιέργεια του ελαιώνα, η φιλοξενία προσκυνητριών και η μετάφραση ορθοδόξων βιβλίων από τα ελληνικά στα γαλλικά, αγγλικά, και ρωσικά, καθώς και από τα ρωσικά στα γαλλικά και ελληνικά.
Η Ι. Μονή πανηγυρίζει στις 26 Ιουλίου την μνήμη της Οσιομάρτυρος Αγίας Παρασκευής.
Υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων. Ο δρόμος για τη Μονή είναι βατός.
Πηγή : imcorfu.gr, Ορθόδοξα Ελληνικά Μοναστήρια του Δημητρίου Θ. Κόκορη
