ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΡΩΝΗΣ
Μέσα σ’ ένα πλήθος μοναστηριών, τα οποία είναι διάσπαρτα στα Άγραφα της Πίνδου, ξεχωρίζει η Ιερά Μονή Κορώνης, πάνω σ’ ένα φυσικό μετέωρο μπαλκόνι απ’ όπου βλέπεις ολόκληρο το Θεσσαλικό κάμπο κι’ αγναντεύεις από τον Όλυμπο μέχρι το Πήλιο και τον Τυμφρηστό. Βρίσκεται δίπλα στην Λίμνη Νικολάου Πλαστήρα.
Η ιστορία της Ιεράς Μονής αρχίζει από τον 12ο αιώνα και συγκεκριμένα από το έτος 1123, όταν βρίσκεται με θαυμαστό τρόπο η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Κορώνης που γίνεται και αιτία της ιδρύσεως της Ιεράς Μονής. Κτίτωρ της Μονής είναι ο Αυτοκράτορας Ιωάννης ο Κομνηνός ο Β΄.
Οι Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννης Θ΄ ο Ιερομνήμων (1111 – 1134), Λέων ο Στυππής (1134 – 1143) και Μιχαήλ Β΄ ο Κουρκουνάς (1143 – 1146) με Πατριαρχικά συγίλλια αναγνώρισαν την Μονή, ως Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή.
Η Μονή καταστρέφεται από μεγάλο σεισμό τον 16ο αιώνα και ξαναχτίζεται αμέσως με νέο κτίτορα τον Ανδρέα Μπούνο. Από το κτιριακό συγκρότημα αυτό σήμερα σώζεται μόνο το Καθολικό, το οποίο παρ’ όλες τις επεμβάσεις μπορεί να πεί κανείς ότι διατηρείται σε άριστη κατάσταση.
Το Καθολικό είναι αφιερωμένο στη Γέννεση της Θεοτόκου ανήκει στον αθωνικό ρυθμικό τύπο και είναι τρίκογχος τετρακιόνιος μετά τρούλου.
Οι τοιχογραφίες που το κοσμούν είναι της ιδίας εποχής και έχουν αγιογραφηθεί από κάποιο μοναχό επ’ ονόματι Δανιήλ «άζευκτο». Ο αγιογράφος ακολουθεί την «Κρητική Σχολή» και δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στα πρόσωπα και στην πτυχολογία των ενδυμάτων. Οι εικόνες του τέμπλου είναι έργα του 16ου και του 18ου αιώνα.
Στη βορεινή πλευρά του Καθολικού είναι προσκτισμένο Παρεκκλήσιο το οποίο χρονολογείται από τις αρχές του 1700 και είναι αφιερωμένο στον Τίμιο Πρόδρομο. Κτίτωρ είναι ο Αποστολάκης από τα Βραγγιανά της Καρδίτσας, ο οποίος εικονίζεται κρατώντας την εικόνα του Προδρόμου. Οι τοιχογραφίες είναι του 1739 λαικής τέχνης και έχουν γίνει από κάποιο άγνωστο λαΪκό αγιογράφο.
Στην Ιερά Μονή (στα μέσα περίπου του 16ου αιώνα) έρχεται για να μονάσει ο Άγιος Σεραφείμ Αρχιεπίσκοπος Φαναρίου και Νεοχωρίου. Χειροτονείται διάκονος και αργότερα πρεσβύτερος και μετά την εν Κυρίω κοίμηση του Ηγουμένου της Μονής, οι πατέρες εκλέγουν ως νέο Ηγούμενο, τον Σεραφείμ. Ποιμένας ψυχών πλέον οδηγεί τα παιδιά του «εις νομάς σωτηρίους» και γίνεται παράδειγμα προς μίμηση, η φήμη δε της ασκητικής και αγίας ζωής του φτάνει μέχρι το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Μετά τον θάνατο επισκόπου Φαναρίου και Καππούης Λαυρεντίου, το 1587, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Θρόνου, εκλέγει ως Αρχιεπίσκοπο Φαναρίου και Νεοχωρίου τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Κορώνης, Σεραφείμ.
Η δράση του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ είναι τέτοια που προκαλεί την οργή και το μένος των Τούρκων. Η επανάσταση του Διονυσίου, του Φιλοσόφου (Σκυλοσόφου) το έτος 1600, δίδει την αφορμή στους Τούρκους να τον κατηγορήσουν ότι έλαβε μέρος σ΄ αυτή. Γι’ αυτό και τον συλλαμβάνουν και τον πιέζουν να αλλάξει την πίστη του, για να σώσει την ζωή του. Εκείνος αρνείται και από εκείνη την στιγμή αρχίζει το μαρτύριο του Αγίου Σεραφείμ, τον μαστιγώνουν, βάζουν επάνω του μία μεγάλη πέτρινη πλάκα, του κόβουν την μύτη, τον σουβλίζουν ζωντανό και τέλος, τον αποκεφαλίζουν. Έτσι, ο Άγιος Σεραφείμ παραδίδει την αγία του ψυχή στον Χριστό την 4η Δεκεμβρίου του 1601 στην έδρα της επισκοπής του, το Φανάρι Καρδίτσης. Το σώμα του δεν ξέρουμε τι έχει γίνει. Η Αγία του Κάρα φυλάσσεται στην Μονή της μετανοίας του, την Μονή Κορώνης, που είναι άγρυπνος φρουρός και προστάτης.
Στην Μονή λειτούργησε σχολή ανωτέρου επιπέδου, στην οποία δίδαξαν εξέχουσες προσωπικότητες, όπως ο Αναστάσιος Γόρδιος και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ενώ η παράδοση ομιλεί για λειτουργία «Κρυφού Σχολειού», στην Ιερά Μονή κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Οι εθνικές περιπέτειες των νεοτέρων χρόνων δεν άφησαν απείραχτη την Ιερά Μονή. Κατά την περίοδο της Γερμανικής κατοχής η Μονή βρέθηκε στο επίκεντρο των μαχών μεταξύ Ελλήνων πατριωτών και Γερμανών κατακτητών, επιδή ήταν κέντρο εθνικής αντιστάσεως. Κατά την διάρκεια του εμφυλίου, το Μοναστήρι και πάλι βρίσκεται στο επίκεντρο των συγκρούσεων με αποτέλεσμα τη φυγή των μοναχών.
Σήμερα στην Ιερά Μονή είναι εγκατεστημένη αδελφότητα μοναχών, η οποία με την κατά Θεό άσκηση, την παροχή φιλοξενίας στους προσκυνητές και την φροντίδα αναστηλώσεώς της, αισιοδοξεί να της ξαναδώσει την παλαιά της αίγλη και να την καταστήσει ένα πνευματικό φάρο της Θεσσαλίας.
Η Ιερά Μονή πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου, το Γενέσιον της Θεοτόκου, στο οποίο είναι αφιερωμένο το Καθολικό της και στις 4 Δεκεμβρίου, στη μνήμη του Αγίου Σεραφείμ, Αρχιεπισκόπου Φαναρίου και Νεοχωρίου του Θαυματουργού, του οποίου η Κάρα φυλάσσεται στην Ιερά Μονή. Οι πατέρες της Μονής, εκτός από τα πνευματικά τους καθήκοντα, ασχολούνται με την παρασκευή μοσχοθυμιάματος, καθαρού κεριού, καθώς και την παραγωγή γαλακτοκομικών και παραδοσιακών προιόντων, σεβόμενοι το περιβάλλον και τις μοναστικές ενασχολήσεις.
Πηγή: www.imthf.gr
