ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ” ΒΥΣΣΙΑΝΗΣ”
Σε απόσταση δέκα χιλιομέτρων βόρεια της πόλεως των Σερρών και δύο χιλιομέτρων από το δημοτικό διαμέρισμα του Μετοχίου, μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο βρίσκεται η Γυναικεία Ιερά Μονή της Κοιμήσεως Θεοτόκου. Η Μονή ιδρύθηκε το 1972 με την ευλογία του αειμνήστου Μητροπολίτη Σερρών Κωνσταντίνου (Καρδαμένη) και έλαβε την προσωνυμία «Βύσσιανη» από το ομώνυμο βυζαντινό χωριό που βρισκόταν σε κοντινή απόσταση. Για πρώτη ίσως φορά το χωριό αυτό απαντάται σε έγγραφο του 1320, καθώς και σε έγγραφα των ετών 1328 και 1344. Το χωριό καταστράφηκε το 1916 από τα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής και σήμερα τον τόπο ύπαρξής του μαρτυρούν μόνο τα ερείπια κάποιων κατοικιών.
Η Ιερά Μονή κατά την διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο των αγωνιστών και ως κρύπτη όπλων και πολεμοφοδίων. Υπέστη ζημιές την περίοδο των Βαλκανικών πολέμων του 1912-13 και μετέπειτα ερημώθηκε. Για την αποκατάσταση των ζημιών που υπέστη συστάθηκε με την ευχή του Μητροπολίτη Σερρών Κωνσταντίνου (Μεγγρέλη) μία ερανική επιτροπή με την επωνυμία Αγαθοεργός αδελφότης «Η Κοίμησις της Θεοτόκου Βύσσιανης». Μέριμνά της ήταν η ανακατασκευή του παλαιού Ναού της Μονής. Οι εργασίες αποκατάστασης άρχισαν τον Ιούλιο του 1925 και ολοκληρώθηκαν το 1928. Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1925 τελέστηκαν τα εγκαίνια του Ναού. Το έργο της αδελφότητας αυτής ενίσχυσε η ίδρυση ενός Συλλόγου υπό την επωνυμία «Σύλλογος Κυριών και Δεσποινίδων Βύσσιανης».
Στην Ιερά Μονή φυλάσσεται η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας, η οποία ευρέθη σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, από έναν γεωργό στον τόπο όπου είναι κτισμένο σήμερα το Καθολικό, όταν για τέσσερις νύχτες έβλεπε ένα δυνατό φως να λάμπει εκεί όπου βρισκόταν η εικόνα. Σε θαύμα της Παναγίας Βύσσιανης αποδίδεται επίσης η ανάβλυση άφθονου νερού. Την παραμονή της εορτής της, 14 Αυγούστου 1996, το επί σειρά ετών αποξηραμένο αγίασμα άρχισε να αναβλύζει νερό ασταμάτητα μέχρι και σήμερα.
Το Καθολικό της Μονής επεκτάθηκε το 1996 με την προσθήκη νάρθηκα. Στη θέση του παλαιού Ναού, ο οποίος κατεδαφίστηκε, κτίστηκε Παρεκκλήσιο της Παναγίας. Εντός της νέας πτέρυγας της Μονής, έξωθεν των τειχών, λειτουργεί παρεκκλήσιο του Αγίου Χαραλάμπους. Πρώτη μοναχή που εγκαταβίωσε στη Μονή ήταν η αδελφή Πελαγία, από την Ιερά Μονή Αγίου Μηνά Δράμας το 1972. Εορτάζει στις 15 Αυγούστου της Κοιμήσεως Θεοτόκου και της Ζωοδόχου Πηγής.
